Morele verontwaardiging misbruikt voor reactionaire maatregelen

Het kan hartverwarmend zijn als mensen oprecht moreel verontwaardigd zijn over reële misstanden. Jammer genoeg wordt die verontwaardiging soms ook misbruikt om reactionaire veranderingen te bepleiten. Zo  kan men draconische straffen en andere repressieve maatregelen doorvoeren die uiteindelijk leiden tot een structureel onrechtvaardige situatie.

Onlangs ontving ik in dit verband enkele digitale oproepen tot het ondertekenen van een petitie rond het bestrijden van bestialiteit oftewel zoöfilie. Er werd gepleit voor een totaal verbod (in binnen- en buitenland) op seks met dieren. Ik vond dit zo ongenuanceerd dat ik heb besloten deze keer niet mijn handtekening te zetten onder de petitie. (Een uitzonderlijke situatie, want meestal teken ik zo'n petitie bijna automatisch.) Er bestaat ook nog zoiets als onschuldig erotisch contact met individuele dieren dat niet ingaat tegen de wensen of belangen van die dieren. Helaas bleek dit feit bij de laatste oproep zelfs expliciet ontkend te worden, waarbij men ook nog verwees naar een andere vermeende 'leugen', namelijk dat er onschuldige erotische contacten tussen volwassenen en kinderen bestaan. Er werd ook nog een gruwelijke foto bij gezet van een vastgebonden, machteloze hond die al klaar lag om misbruikt te gaan worden. De foto moest 'bewijzen' dat dit de enige mogelijke vorm van zoöfiel seksueel contact kon zijn. (Dit is vergelijkbaar met het gebruik van beelden van een heteroseksuele verkrachting door een man om te bewijzen dat alle heteroseksuele mannen in feite alleen maar vrouwen willen verkrachten. Iets dergelijks zie je ook bij de discussie rond pedofilie: zodra er weer een afschuwelijk geval van misbruik van kinderen aan het licht komt, wordt dit door bijna iedereen beschouwd als het ultieme bewijs dat pedofiele contacten volledig gelijkstaan aan kindermisbruik, zelfs als het om platonische contacten gaat zonder erotische dimensie.)

Griezelig genoeg noemde men zoöfilie een 'perversie' en leek men het evident te vinden dat het verschijnsel vooral ook verboden moest worden omdat het een perversie was. Het gaat op zo'n moment dus niet meer om de vraag of er ook echt dieren geschaad worden, maar domweg om de vraag of men bepaalde seksuele handelingen 'walgelijk' vindt. Zo ja, dan is dat al genoeg om ertegen te zijn.

Natuurlijk is bijvoorbeeld verkrachting van dieren zeer verwerpelijk, maar dat wil niet zeggen dat men dus tegen alle erotiek met dieren dient te zijn. Laten we het onderscheid tussen "handelingen die concrete anderen daadwerkelijk schaden" en "handelingen die veel mensen 'pervers' vinden ongeacht of ze schadelijk zijn of niet" nooit uit het oog verliezen. We moeten maatregelen nemen om daadwerkelijke misstanden terug te dringen, maar zulke maatregelen moeten altijd gepaard gaan met een maximale bescherming van individuele vrijheid. Onderdrukking van onschadelijke handelingen is namelijk zelf ook moreel verwerpelijk!