Collectivisme gaat ten koste van individueel geluk

Collectivisme is een meerduidig woord, maar ik bedoel er hier de waardering van een collectief boven afzonderlijke individuen mee. Mensen die ontevreden zijn over de huidige westerse cultuur willen nog wel eens wijzen op een tijd waarin het 'individualisme' minder de scepter zwaaide. In die tijd zou mensen veel meer saamhorigheid hebben gekend en ieders leven zou zijn ingebed in het grotere geheel van het groepsleven. Soms verwijst men ook naar culturen waarin collectivisme nog steeds de norm is of zou zijn.
In mijn ogen is dit een van de grootste en gevaarlijkste vergissingen die men kan maken. Collectivisme (in genoemde betekenis) is een destructief, onmenselijk verschijnsel omdat het automatisch gepaard moet gaan met onderschikking van individuen en hun belangen aan een groep. Zolang iemands belangen grotendeels gelijk opgaan met die van het collectief lijkt er weinig aan de hand, maar oh wee wanneer je 'anders' bent. Wanneer je 'afwijkende' voorkeuren, normen of ideeën hebt of behoort tot een ondergeschikte groep die door een dominante groep als minderwaardig wordt gezien.
Alleen het sociale individualisme (respect en solidariteit jegens individuen en hun individuele vrijheid), wat iets heel anders is dan egoïsme (alleen rekening houden met je eigen individuele belangen) kan leiden tot ruimte en geluk voor iedereen. Bijvoorbeeld ook tot warme, persoonlijke vriendschappen die men vanuit het eigen, individuele leven opbouwt. Collectivisme betekent gelijkschakeling en verstikking van de individualiteit en persoonlijke keuzes.

Titus Rivas