Boer zoekt vrouw: onkritisch en alomtegenwoordig

Het programma Boer zoekt vrouw lijkt op dit moment één van de meest populaire human interest-series op de Nederlandse televisie. Het concept staat mij persoonlijk eerlijk gezegd nauwelijks aan, maar daar gaat het me hier niet om. Erger vind ik het dat de KRO kennelijk nog meer scoort met zo'n programma dan met het veel betere en interessantere Wonderen bestaan, dat overigens wordt gepresenteerd door Yvon Jaspers, dezelfde presentatrice als van Boer zoekt vrouw.
Maar het ergst vind ik toch dat het boerenleven wordt geromantiseerd terwijl het wanneer het veeteelt betreft gelijk staat aan de exploitatie van dieren. Kritiekloos passeren zo bijvoorbeeld beelden van koeien met oormerken. Het gaat misschien niet in de meeste gevallen om bio-industrie (ik heb het programma maar zelden uitgekeken, zodat ik niet weet hoe de verhouding ligt), maar wel vaak om veeteelt. Dat veeteelt intrinsiek problematisch is vanuit een moreel oogpunt van dierenrechten, blijft zo volledig onderbelicht. Het werkt misschien zelfs desensitiserend: beelden van per definitie uitgebuite landbouwhuisdieren worden gekoppeld aan gevoelens van romantiek en meeleven met iemands persoonlijke geluk.
Vanavond werd me weer eens duidelijk hoe alomtegenwoordig het programma is. Het vormde de aanleiding van een (uiteraard positieve) special over boeren van Kruispunt, dat nota bene een officieel aangekondigd programma over bijna-doodervaringen naar aanleiding van het boek van Pim van Lommel zonder waarschuwing vooraf verving.