Een basisinkomen in tijden van crisis

In tijden van economische crisis is het onvermijdelijk dat een groot deel van de beroepsbevolking werkloos wordt. Wat betekent dit voor het invoeren van een basisinkomen? Een economische crisis van het type waar we nu in zitten vormt een ideale gelegenheid om werklozen (min of meer) onvoorwaardelijk een uitkering toe te kennen. Er is namelijk te weinig werk en zeker voor de meeste oudere werklozen betekent dit dat ze ongewild aangewezen zijn op een uitkering. Natuurlijk zijn er geobsedeerde ambtenaren die hun cliënten zelfs in crisistijd willen blijven opjagen, maar de meeste zullen hopelijk inzien dat dat bij voorbaat zinloos is. Nu wens ik niemand een laag inkomen toe, maar een positief effect van het (op zich droevige) feit dat een toenemend aantal werkwilligen aangewezen raakt op een uitkering zou wel kunnen zijn dat men inziet dat de uitkeringen omhoog moeten en dat mensen hoe dan ook recht hebben op voldoende inkomsten. Dat zou de permanente invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen na de huidige crisis wellicht kunnen vergemakkelijken.