Speciësistische irritaties

Speciësisme kenmerkt zich door een geringschatting en discriminatie van niet-menselijke dieren vanwege het simpele feit  dat die dieren niet bij de menselijke soort horen. Men behandelt dieren. die qua mentaal en emotioneel functioneren vergelijkbaar zijn met mensenkinderen, alsof het geestloze dingen zonder belangen en rechten zijn.

Bij de speciësistische attitude horen drogredenen en rationalisaties en speciësisten ervaren gedegen kritiek op hun handelwijze  in de regel dan ook als bizar en extreem. Bijvoorbeeld wanneer men opkomt voor rechten voor dieren, terwijl het toch evident zou zijn dat dieren zulke rechten niet kunnen hebben.

Dit fenomeen kun je bij debatten waarnemen, maar ook daarbuiten. Speciësisten ergeren zich eraan dat hun tegenstanders zich niet aan de speciësistische regels houden. Zulke irritatie is bijvoorbeeld aan de orde wanneer iemand consequent rekening houdt met de belangen van zijn of haar huisdieren. Dit 'softe' gedrag zou abnormaal zijn en de dieren zouden het gewoon niet verdienen, omdat... het (maar) dieren zijn!

Dit type ergernissen kan weer eens pijnlijk duidelijk maken hoe groot de kloof tussen speciësisten en hun tegenstanders feitelijk is.